Sebastian Sava Gor

  Pljačka “Rupe”   Kada se na “Akademiji” otvorio drugi, mali šank to je bilo nešto novo u klubu i kao takvo, mnogima je bilo zanimljivo da se tada "parkiraju", kod malog, ne više kod velikog šanka. Uglavnom su ljudi u tom delu, meni bili manje poznati. Navikao sam da mi pred očima budu Lubarda, Uča, Slavko motorista i kojekava više i manje poznata lica. Jedino što mi je tako proširen prostor omogućavao, kada se malo "zakucam", da mogu da napravim par krugova, kako bih se "razgibao".   Prišao mi je Šnji.   - Živu su uhapsili.   - Šta je bilo, jel "pao"... nisam video drugi razlog, zašto bi taj mladić bio uhapšen.   - Ne... on više nema zašta da "padne" ... roknuo se i posle sat vremena sa špricem je pretio devojci u trafici da će da je ubode ako mu ne bude dala novac... rekao je da ima Sidu.   - Nemoguće... - zaprepastio sam se, nisam znao da je već dotle došao.   - Moguće je, pazi kakav idiot.. a... ja više ne mogu sa nji

  Žikin Vuk   Pre nego što opišem žurku u stanu Žike Pavlovića,   gde smo pozvani od strane njegovog sina Vuka i ćerke Milene, imam potrebu da kratko podsetim na život i delo ovog velikog umetnika. Žika Pavlović bio je jedan od najznačajnijih srpskih reditelja “crnog talasa” jugoslovenskog filma, književnik i slikar.   Iza ovog čoveka ostalo je veliko delo na svim ovim poljima. On je sigurno jedan od najplodnijih autora u periodu od 50-tih do 90-tih godina. Država mrtvih je poslednji film Živojina Pavlovića. Film je govorio o vremenu koje ja tek sada opisjem. Bio je zabranjen. Živojin nije dočekao da ga vidi završenog na velikom platnu, dok su njegovi saradnici pod pritiscima završavali film.   Država mrtvih premijerno je prikazan pred beogradskom publikom tek 2002. godine. Ostaće jedan od naših autora koji će se sigurno još “proučavati”.     Vuk Pavlović, naš prijatelj, koji nažalost, isto tako, više nije sa nama, je takođe bio talentovan čovek, iako su se u to vreme žalili na nje

Creedence Clearwater Revival , also referred to as Creedence and CCR, was an American rock band that recorded and performed from 1959 to 1972 under various names before settling on the Creedence Clearwater Revival name in 1967. The band initially consisted of lead vocalist, lead guitarist, and primary songwriter John Fogerty; his brother, rhythm guitarist Tom Fogerty; bassist Stu Cook; and drummer Doug Clifford. These members had played together since 1959, first as the Blue Velvets and later as the Golliwogs.  CCR's musical style encompassed roots rock, swamp rock, blues rock, Southern rock, country rock, and blue-eyed soul. Belying their origins in the East Bay subregion of the San Francisco Bay Area, the band often played in a Southern rock style, with lyrics about bayous, catfish, the Mississippi River and other elements of Southern United States iconography. The band's songs rarely dealt with romantic love, concentrating instead on political and socially conscious lyrics a

The B-52s (styled as The B-52's prior to 2008)[8] is an American new wave band formed in Athens, Georgia, in 1976. The original line-up consisted of Fred Schneider (vocals, percussion), Kate Pierson (vocals, keyboards, synth bass), Cindy Wilson (vocals, percussion), Ricky Wilson (guitar), and Keith Strickland (drums, guitar, keyboards). Ricky Wilson died from AIDS-related illness in 1985,[9] and Strickland switched from drums to lead guitar. The band also added various members for albums and live performances. The group evoked a "thrift shop aesthetic", in the words of Bernard Gendron,[ by drawing from 1950s and 1960s pop sources, trash culture, and rock and roll. Schneider, Pierson, and Wilson sometimes use call-and-response-style vocals (Schneider's often humorous sprechgesang contrasting with the melodic harmonies of Pierson and Wilson), and their guitar- and keyboard-driven instrumentation comprises their trademark sound, which was also set apart from their contem

  “Počeo Je Rat”   Stvarnost oko sebe ne mogu da opišem kao gomilu "slučajnosti", nepovezanih događaja koji se dešavaju samo usled uzročno-posledičnih veza. Slučaj se odigrao, da, ali slučajnosti su, smatram, događaji koji iskaču ispred nas iznenada I neočekivano. Ukoliko nismo mogli da ih predvidimo ili da predpostavimo da će se odigrati, to ne znači da su se oni dogodili "slučajno", već da se par neočekivanih slučajeva podudarilo i tako stvorilo nezavistan slučaj. Ovo pojedinca ne bi mnogo ni pogađalo da se slučaj ne tiče njega samog. Dogodilo se i tako je trebalo da se dogodi.       Buntovan duh, obično kod mladih ljudi i njihova velika želja da se nešto promeni, da se dogodi nešto novo,   jaka kolektivna svest i želja, neminovno, rađa najeksplozivnija i najneočekivanija, dela sa velikim odjekom na globalnom svetskom nivou.    Krajem osamdesetih i početkom devedesetih rađa se novi muzički žanr, “Grunge” , bend “Nirvana”, postao je najslušaniji bend na svetu.

Svi za mnom! (Everybody, follow me!) is the second album by the Serbian alternative rock band Disciplina Kičme, released by the Slovenian record label Helidon in 1986, and reissued on CD by the record label in 1997. A remastered version of the album was rereleased on CD on the compilation album Ove ruke nisu male... 2 in 2005. Disciplina Kičme - Svi za mnom! From Wikipedia, the free encyclopedia Disciplina Kičme Serbian rock band formed in 1981, one of the two spin-offs of the seminal new wave band Šarlo Akrobata, musically best described as an aggressive and artistic rhythmic explosion experimenting and seeking out new expressivness. During next 10 years, various additions to basic bass+voice+drums line-up appeared (additional drummer, 2 drummers + 2 trumpeters, sax + trumpet). Band released 7 LPs on the domestic market, constantly toured the country and played festivals in Yugoslavia, Austria and Italy. After the war in Yugoslavia broke out in 1991, Koja, who became almost legendary

  "Najpijaniji Vozač Na Svetu"     Februar,mart 91-a...jaka zima, štipa za nos i pecka obraze. Skakutao sam na autobuskoj stanici i čekao Igija i Grofa da se pojave. Gledao sam i pristiže li autobus iz kojeg je trebalo da izađe moja prijateljica Aleksandra.   Imao sam malu limenu "pljosku" i votku u njoj. Pijuckao sam pomalo i trljao ruke koje se nisu dale zagrejati u pamučnim rukavicama. Iza stanice na stepeništu je sedeo, podlaktivši glavu na ruku, čovek koji me je netremice posmatrao. Pogledah ga nezainteresovano i uzeh još gutljaj votke. Maleni, zdepast čovek sa stepeništa, zakrvavljenih očiju, crvenog nosa i obraza, osećajući se na težak zadah alkohola, obučen najobičnije, u farmericama, sa sivom jaknom, na kojima primetih tragove blata, se bukvalno stvorio pored mene.   - Može guc...bratac...bem' ti paradajz... evo sedim ovde na stanici i ne znam šta ću sada ... dole me zaustavili i rekli da ne mogu da vozim dalje dok se ne otreznim... jebem im sve p