Sebastian Sava Gor

  SKC - Stdentski Kulturni Centar   Studentski Kulturni Centar, poznat kao "SKC" je takođe bio jedan od prostora gde se odigravao gradski život. “SKC” je tada imao veliku prostoriju unutar same zgrade namenjenu za koncerte, manju prostoriju za manje popularne bendove, veliku baštu gde se leti montirala bina, tako da su se i tu održavali koncerti. Pored toga ta zgrada je imala i prostore za slikarske izložbe i književne večeri. Bašta je inače bila puna svakodnevno, sve do posle ponoći. Posle škole smo silazili do SKC-a, tamo ostajali do nekog vremena i posle toga odlazili na Akademiju. Neki put kada bih išao, po-podne u školu, pre škole bih odlazio u baštu i tamo učio. Puno bogatih dešavanja je pružao SKC. Sećam se jednog od poslednjih upečatljivih susreta tamo.   Igi i ja smo sedeli na spratu gde je bila sala za koncerte. Sala je preko puta nas je bila zatvorena ali šank je radio. Plato, ispred koncertne dvorane, je veliki i bilo je dosta gostiju.   - Jeli jel’ ono Vd b

"This Mortal Coil were a British music collective led by Ivo Watts-Russell, founder of the British record label 4AD. Although Watts-Russell and John Fryer were the only two official members, the band's recorded output featured a large rotating cast of supporting artists, many of whom were otherwise associated with 4AD, including members of Cocteau Twins, Pixies, and Dead Can Dance. The project became known for its gothic, dream pop sound, and released three full albums beginning in 1984 with It'll End in Tears... This Mortal Coil Blood This Mortal Coil (Artist) Format: Audio CD "The third and final album by This Mortal Coil, 1991's Blood is neither as unfocused as Filigree & Shadow or as conceptually pure as It'll End in Tears, but it's a solidly enjoyable set. Once again, nearly half the tracks are instrumentals (or tracks with minimal and often wordless female vocals) written by Ivo Watts-Russell and John Fryer, but this batch of tunes holds togethe

The author's translation is in English and French Poljubac Žene Zmaja "Gospođa Okean"  " U vremenu i trenutku u kome iskrice žudnje ostaju bez odgovora, ali ne i same. One lutaju i svetle po tami zadate egzistencije. Zbog toga autor Sava Gor naslućuje da žena ima krila i da on sam mora smoći snage da poleti ka istinskoj stvarnosti. Tamo, gde zatičemo slike lude zemlje kojom putujemo, glavu koja se okreće na sve strane i kaže – Jedni bez drugih ne možemo. Moramo iznajmiti snove i dozvoliti da kroz tamne ruke propuštamo sveopšte veselje, jer je u dubini okeana tajna strašna, ali i stvaralačka. Naravno ovakve vizije ugovor su izmedju autora i pesničkog dela, izmedju muškarca i žene, toplog i hladnog. Prepravljanje sveta, ovako bezdušnog, mora započeti u nama samima uz sugestiju da rascep preokrenemo ka spajanju.... Iz Recenzije: Boško Mandić Gospođa Okean Ludom zemljom putuješ, Glavu na sve strane okrećeš, Kako si gipka...   Tako vatreno stojiš, tvoj pogled, D